Gisteren gedichtendag!

Anonieme schenking

Ze nam ze aan en stelde geen vragen.

Mijn naam en wie ik ben is niet belangrijk,

wie jij al evenmin.

Ga nu en schik ze in een vaas.

Denk aan mij telkens je naar ze kijkt.

Kijk ernaar telkens je aan mij denkt.

Eenmaal verwelkt, gooi maar weg,

daar houdt het op.

Of toch niet.

Wat blijft heet herinnering: aan nu, hier,

jij, ik. Voor de rest: geen enkel belang.

Ze rook haar ogen dicht, ging heen en loste op

zonder ook maar één keer om te zien. Dit stemde 

mij zo somber dat ik weken niet meer sliep.

Maar bloemen, meisje en wakkere nachten verwelkten.

En slaap keerde weerom als een oude vriend.

Uit "Het ei in mezelf" van Philip Hoorne, 2005.

 

Huisje 25 en 26 zijn ook weeral klaar. Vandaag moet ik het huisje van de dag nog in elkaar genaaid krijgen.
't Is al geknipt, maar dat is ook alles!

Ik ga nu toch eventjes een uur in onze tuin ploeteren, blauwe hemel en een stralend zonnetje. De rest kan even wachten!!!