De Vliegeraar van Khaled Hosseini

Ik was al even aan het lezen in dit boek, maar omdat ik de laatste tijd met zoveel zaken tegelijk bezig was, kwam lezen op de laatste plaats.
Maar vrijdag nam ik de trein naar mijn nicht (om er te gaan knutselen) en had ik dus 1,5 uur de tijd om te lezen. Tijdens de terugreis nam ik ook nog eens de verkeerde trein en kreeg een briefje van 'verdwaalde reiziger'. Hierdoor kwam ik een uur later thuis aan. Maar mijn boek was plotseling wel goed gevorderd. Zaterdagnamiddag was het uit. Nu ga ik binnenkort met mijn buurvrouw naar de bioscoop om ook de film te bekijken.
Ik kocht het boek nog voor er bekend werd dat er een filmzou verschijnen. Omdat er op de voorkaft een uitspraak van Isabel Allende stond, één van mijn meest favoriete schrijfsters ooit, was ik enorm aangesproken door dit boek. Allende schreef: "Een onvergetelijk verhaal dat je nog jaren bij blijft. Het bevat alle grote thema's van de literatuur en van het leven: liefde, eer, schuld en verlossing."
Het verhaal begint in de jaren '70 in het nog vredige Kabul. Met bijzonder mooie beschrijvingen wordt er een sfeer geschetst van een jeugd met grootse verjaardagsfeesten en winterse vliegerwedstrijden. Dingen die je als westerling nog nooit gezien hebt, staan je plotseling levendig voor de geest.  Het verhaal gaat verder tijdens de inval van de Russen, wanneer het hoofdpersonage naar Amerika vlucht en aldaar een nieuw leven begint. In het laatste deel van de roman keert Amir terug naar zijn geboorteland, wanneer de Taliban aan de macht is.
Het verhaal eindigt al bij al goed, maar blijft nog even nasidderen.
Nu ik het eindelijk helemaal gelezen heb, vind ik het echt een onvergetelijk verhaal, dat mij sterk heeft aangegrepen. Ik wil Hosseini's volgende, Duizend Schitterende Zonnen, zeker ook lezen, maar nog niet direct...