Amish summer!

Afgelopen jaar was een zeer bewogen jaar!
Ik werd 40 jaar, dat viel me goed mee. En omdat dit toch wel bijzonder was, gingen we in de zomer drie weken naar Amerika. Een heel avontuur... voor ons vijfjes. De kinderen vlogen voor het eerst, en wel meteen een lage afstandsvlucht. Voor Jente en kleine zus was ik wel wat nerveus, maar ze deden het voortreffelijk.
In Amerika deden we een toer met een gehuurde camper. We vertrokken in New-York en reden vervolgens door Pensylvannië, daarna door Ohio en kwamen terug langs de staat New-York. De laatste week verbleven we nog enkele dagen in een héél mooi huis in Brooklyn.

Wat mij heel erg beviel was de natuur, de dieren, vooral de 'rode kardinaal' en de 'chipmunk'!
Verder was alles wat Amish was, folkart, patchwork, de leuke decoraties en kleine stadjes echt wel geweldig!
Ik word zo aangetrokken door deze Amish-mensen, die wel niet mee zijn gegaan met de moderne tijd, maar wel dicht bij de natuur en de jaargetijden zijn gebleven.

In Pensylvannië was het moeilijk om contact te leggen met deze bevolkingsgroep. Enkel in een authentiek winkeltje in 'Bird-in -Hand' kochten we bij een Amish man, een popje zonder gezicht en een folkart-ster!
In Ohio bezochten we het stadje Berlin, met een mooie patchworkwinkel, Country Craft Cupboard, waar ik wel enkele uren zoet was. Daar zagen we Amish-dames die met een normale auto reden en niet met paard en kar. Waarschijnlijk waren zij van de Mennonieten, zij zijn minder vroom.
In Berlin vond ik een groot stoffen magazijn, waar ik een wollen stof kocht!
Thuis maakte ik voor Nienke er een 'Amish-jurk' van!

In de buurt van Cooperstown, een stadje bekend voor ' the hall of fame of baseball', had ik een gesprek met een Amish man, hij onderhield het gras van de camping waar we enkele dagen vertoefden.
Deze man kwam steeds met paard en kar. Hij vond het wel eens fijn om met iemand uit Europa te kunnen praten. We spraken zelfs een paar worden Duits tegen elkaar. Maar zijn Duits van weleer was wel wat verbasterd en moeilijk verstaanbaar geworden...
Ik vroeg hem of zijn vrouw ook patchwork deed, maar ze werkte liever in de tuin, en soms in de winter werden er wel eens lapjes genaaid. Aan kant van de weg konden we hier lekkere 'Peanutbuttercookies' van enkele Amish meisjes.
Onderweg terug naar New-York, in de buurt van de 'Fingerlakes', stopten we even bij een Amish-boerderij. Er was een winkeltje waar je brood, fudge (heel lekker!), opgelegde fruit en groenten en ook patchworkstof kon kopen.
De dochter van het huis was slechts enkele jaren ouder dan onze zus en was heel sociaal. Ze hielp me bij het stofjes uitzoeken en speelde even met Nienke.
Ik liet aan de Amish vrouw van de winkel enkele huisjes van mijn huisjesquilt zien. Ze vond het heel bijzonder, vooral omdat alles zo met de hand genaaid was.
Op het einde mocht ik haar dochter samen met onze zus fotograferen.

New-York heeft ook wel mijn hart veroverd, spijtig dat het zo ver weg is, maar ik wil zeker nog eens terug. Hierover probeer ik later nog een berichtje te schrijven.

Wat echter wat minder was aan ons verblijf, was het eten! Koffie en brood waren een ramp...
Gelukkig konden we in onze camper zelf koken. We konden ook een paar keer boodschappen doen in een mega-grote supermarkt.